آیین روز جهانی سلیاک دیروز در تالار سعدی شیراز برگزار شد و برای من سراسر آموزش بود چرا که با تعدادی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان سلیاکی آشنا شدم و متوجه شدم که این بیماری دشوار به همراه خود یک سبک زندگی و شیوۀ مدیریت را به میزبان هدیه می‌دهد که بسیار جالب توجه است.
اهالی دیار سلیاک بسیار اخلاق‌مدار، آرام و مودبند و به خوبی آموخته‌اند که قدر داشته‌هایشان را بدانند.
آن‌ها به تعامل با یکدیگر بسیار پای‌بندند و تجربیات خود را سخاوتمندانه در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند تا شاید بتوانند لحظات بهتری را برای دوستشان بسازند.
در روزهای آینده و در ادامه داستان زندگی سلیاکی به این موارد بیشتر خواهم پرداخت اما بد نیست که بدانید آدم‌هایی هستند که زندگی خود را وقف خدمت به این عزیزان کرده‌اند و به‌ویژه برای تهیه خوراک ایشان می‌کوشند.
دیروز یاد گرفتم که تهیه و تولید مواد خوراکی برای بیماران سلیاکی بسیار بسیار دشوار است. برای این که بتوانید این دشواری را به خوبی درک کنید باید بدانید که هر بیمار سلیاکی در روز حداکثر می‌تواند بیست پی‌پی‌ام گلوتن دریافت کند یعنی چیزی بسیار کمتر از یک گرم و در هر صد گرم نان تقریبا ۲۵ گرم گلوتن وجود دارد! به عبارت دیگر یک کف دست نان برای ایجاد حساسیت در بیش از صد بیمار سلیاکی کافی است!
وحشتناک است نه؟!
اگر کارخانه‌ای بخواهد کیک بدون گلوتن تولید کند باید خط تولیدی کاملاً ایزوله داشته باشد چرا که گاهی اگر گرد آرد گندم هم وارد بستۀ کیک گلوتن‌فری شود برای بیمار خطرناک است.
اما با این همه دشواری و هزینه‌های تولید سرسام‌آور؛ هستند بلند همتانی که کمر همت به تولید نان و کیک و کشک و دیگر موارد خوراکی ویژه و بدون گلوتن بسته‌اند.
دیروز آموختم که یکی از کارهای ساده‌ای که می‌توانم برای کمک به چرخۀ تولید این خوراکی‌ها انجام دهم؛ خرید خوراکی‌های بدون‌گلوتن از فروشگاه‌هاست تا به نحوی از تولیدکننده حمایت کنم. ضمناً خوراک Gluten Free برای خودمان هم مفید خواهد بود.

فعلا خدانگهدار
از فردا داستان زندگی سلیاکی ادامه خواهد داشت.

مهدی میرعظیمی
22 شهریور 1402
شیراز

#سلیاک
#روز_سلیاک
#روز_جهانی_آگاهی_از_بیماری_سلیاک
#celiac
#celiaclife
#celiacdiseaseawareness
#celiacdiseaseawarenessday
#کتاب_یک_صفحه_ای_سلیاک
#سلیاکی
#کتاب_یک_صفحه_ای